„Gdyby”, które funkcjonuje w zdaniu jako spójnik, wprowadza do niego wypowiedzenie podrzędne warunkowe. Umieszcza się przed nim przecinek. Jeżeli część podrzędna zdania znajduje się na jego początku, to oba człony konstrukcji złożonej oddziela się przecinkiem lub myślnikiem:
- – Zdałabym egzamin, gdybym się lepiej uczyła.
- – Zdążyłby na czas, gdyby wyjechał z domu wcześniej.
- – Gdybyś chciała, to zabiorę Cię na gorącą czekoladę.
W pewnych sytuacjach „gdyby” łączy się z innymi wyrazami w spójnik zestawiony, np. „na wypadek gdyby”, „w razie gdyby”, „w wypadku gdyby”. Przecinek w takiej sytuacji stawia się przed całym połączeniem:
- – W razie gdybyście mieli się spóźnić, to przyślijcie mi jakąś wiadomość.
- – Załatwiłem jeszcze jeden dzień do wykonania projektu, na wypadek gdyby zabrakło nam czasu na zrealizowanie całości.
„Gdyby” może też rozpoczynać zdanie pojedyncze, które oznacza głębokie pożądanie czegoś. Na końcu takiego zdania umieszcza się odpowiedni znak interpunkcyjny kończący zdanie:
- – Gdyby można było cofnąć czas!
- – Gdybyś zechciała do mnie napisać…
To ciekawe, że już w pierwszym zdaniu mamy błąd interpunkcyjny (brak przecinka zamykającego “wtrącenie”):
„Gdyby”, które funkcjonuje w zdaniu jako spójnik wprowadza do zdania wypowiedzenie podrzędne warunkowe.
Powinno być:
„Gdyby”, które funkcjonuje w zdaniu jako spójnik wprowadza do zdania wypowiedzenie podrzędne warunkowe.
Pan również napisałem z “błędem” 😉 Ów błąd był zwykłym przeoczeniem i został już poprawiony.