Spójnik „chociaż” pełni funkcję wprowadzającą wobec wypowiedzeń podrzędnych lub części zdania. Umieszcza się przed nim przecinek, a w momencie gdy rozpoczyna on zdanie złożone, oddziela się przecinkiem część nadrzędną zdania:
- – Pojedziemy do babci, chociaż nie wiem, czy jest w domu.
- – Chociaż jestem zmęczony, to pracuję nadal.
- – On jest bardzo inteligentny, chociaż uczy się słabo.
- – Koleje państwowe, chociaż są, jakie są, to jednak nie ma często innej alternatywy transportu.
Wraz ze spójnikiem „chociaż” może wystąpić składnik „to (jednak)” i razem stworzą spójnik skorelowany. Przed drugim członem korelacji stawia się przecinek:
- – Chociaż był jeszcze młody, to często dokuczały mu plecy.
- – Chociaż był jeszcze młody, to jednak często dokuczały mu plecy.
- – Chociaż pracował bardzo ciężko, jednak nie zdał prawa jazdy.
Spójnik „chociaż” może przybrać funkcję partykuły uwydatniającej różne treści: synonim „bodaj” lub „przynajmniej”. Nie oddziela się jej przecinkiem od innych wyrazów:
- – Daj mi chociaż parę złotych!
- – Odrób dzisiaj chociaż połowę lekcji.
a kiedy dalszy ciąg?
mam nadzieje, że starczy twórcy zapału.
Dalszy ciąg, czyli? 🙂